27 Mei 2011

Omdat het gezwel maandag nog even groot was maakt mama een afspraak met een MKA-chirurg in het OLV Aalst. Op 27 mei mag ik om half elf komen.

Na een tijdje mag ik binnen. Mijn mama doet het verhaal:

“Ze heeft vorige week vrijdag een gezwel gevoeld, het is nog altijd niet weg dus dan is het waarschijnlijk geen bloedblaas. Ze heeft vroeger als kind een recidiverende cyste gehad. Deze is 6 keer weggenomen. Zou het hier een verband mee kunnen hebben?”
De arts kijkt in mijn mond. “Oei, ja dat is een CT scan”. Er moet een CT scan met contrast genomen worden. Mama is ongerust en vraagt of dit vandaag nog kan. Dat kan, om half 5 mag ik onder de scanner. Ik moet wel nuchter zijn. (4 uur niet eten of drinken) Het is pas half 12 dus ik eet en drink snel nog en wacht dan ongeduldig tot ik onder de scanner mag.
Om half 5 komen ze me halen, ik moet nog een half uurtje in de voorkamer van de scanner wachten, daarna wordt er een naald met darmpje in mijn arm gestoken om straks de contrastvloeistof toe te dienen.
Ik mag uiteindelijk om half 6 onder de scanner. Eerst zonder contrast en daarna met. De contrastvloeistof geeft een warm gevoel in heel mijn lichaam en het lijkt alsof ik in mijn broek plas.
Na 10 minuten is het scannen gedaan en mag ik opnieuw naar de dokter om de scan te bekijken.
Mijn mama is nerveus en loopt wat heen en weer te dwalen. Op het moment dat ik binnen mag is ze net iets verder in de gang. Ik kom binnen in de zaal waar een tweede arts aanwezig is.
Hij wil ook eens kijken want wat ik heb is nogal ongewoon.
Ik ga opnieuw op de stoel liggen met mijn mond open.

“Oei, ja inderdaad, dat is wel groot zeg. Ja inderdaad …. “

De rest van de conversatie was voor mij Latijn. “Als we het gezwel weghalen zit je met een groot defect, het gezwel zit tot aan je neus.” Ze laten me de scan zien en inderdaad ik zie ook dat het gezwel van in mijn mond tot aan mijn neus zit.

Mama  komt binnen en er wordt half een uitleg gegeven.
“Wat ze heeft hebben we nog niet gezien, ik heb mijn collega erbij gehaald zodat hij ook eens kon kijken; als we het gezwel weghalen zit ze eigenlijk met een groot defect in het gehemelte. Er zal een gat zijn tussen de mond en de neus. Als je dan drinkt komt het er langs je neus uit. Dit moet geopereerd worden maar we zien nog niet direct hoe. Omdat ze zo jong is moet de oplossing natuurlijk wel duurzaam zijn.
De reuscel is al tien jaar aan het groeien en komt vanuit een uitschieter van de reuscellen die ik had als kind.”

Verdwaasd en aangedaan lopen we het hospitaal buiten.

Bij de operaties die ik als kind had gehad om de cystes te verwijderen werd er telkens gezegd dat dit gezwel onschuldig was, maar nu blijkt dat er reeds in de eerste biopsie gekend was dat het een reuscelgranuloom was. (1995) Recidiverende reuscellen moeten in het oog gehouden worden en ik had scans moeten laten nemen ter controle.
Waarom heeft niemand ons dit ooit gezegd?