Bweik, wat een rotnacht, nog meer
overgegeven, en er zat al niets meer in mijn maag. Bwuhg!
Ik kruip met een emmer in de zetel en hoop
op een betere dag, ik wissel naar de tv staren af met half slapen en kom de dag
door zonder effectief te moeten overgeven. Ik heb wel dat rottige gevoel. Oh
jee, en nu, voor de eerste keer zelf spuiten. Ik heb twee lege spuitjes van
insuline gekregen en moest oefenen op een appelsien. Dat heb ik gedaan meer nu
moet het nog in mijn buik..
Pfff, na tien minuten prikt mama dan toch
de spuit erin, ik spuit de spuit leeg, maar oh jee, dat doet nu weer zo’n
pijn!? Ik moet traag inspuiten om veel bijwerkingen te vermijden, dus ik ben er
nog niet snel vanaf ook! Ik neem weer paracetamol en hoop op een redelijke
nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten