Scan is genomen, 27 november naar Nederland!
Op het todolijstje staat nog het maken van een afspraak bij de oogarts, dan kan ik eindelijk weer verder gaan met leren autorijden.
5 November 2012
Geen nieuws is goed nieuws...
Al een hele poos geleden dat ik nog wat geschreven heb hier.
Het voelt alsof de interferon helemaal uit mijn lijf is, ik heb geen bijwerkingen meer,
kan lang dagen maken, kan goed eten (heb wat in te halen), en vooral ik kan goed werken op onze verbouwingen!
Ik en mijn vriend wonen nu in ons nieuwe huis en hebben heel wat te verbouwen. Gelukkig gaat dat vlot.Het enige wat ik soms nog merk is dat ik wat spierkracht ontbreek. Maar dat komt vanzelf wel terug.
Er ligt een pumptrack (een soort hobbelig fietsparcours) in de tuin, dus af en toe fiets ik daar even wat toertjes.
We proberen ook af en toe een toertje te mountainbiken, hebben al een leuk toertje in de buurt gevonden met enkele leuke dretsige moeras stukjes.
Het aller enige irritante puntje zijn de miacalcic spuitjes.
Die moet ik altijd meesleuren naar overal wanneer ik ergens anders overnacht, en dan moet ik dus steeds koelelementen of iets dergelijks voorzien. Ik heb nu een paar tripjes naar het Kroatië moeten doen voor het werk, stilaan wordt het een beetje een gewoonte om ze mee te nemen, maar ik zal toch blij zijn dat ik ervan af ben, wanneer dat zo is.
Sinds vorige week probeer ik een nieuwe manier van inspuiten. Dat doet wat minder pijn.
Ons huisje is nog niet fantastisch verwarmd, dus ik zat vaak een beetje te bibberen terwijl ik spoot,
zo kon ik me niet ontspannen, en deed het dus exra veel pijn.
Nu leg ik me lekker warm in bed, onder het deken, met een zaklamp, leg me in een soort feutus-houding op mijn zij, en dan spuit ik in het bovenste been. Op die manier kan ik mijn been echt goed ontspannen, en daardoor doet het minder pijn om in te spuiten. Hopelijk blijft dit zo.
Deze week nog laat ik mijn bloed nog eens controlleren, en dan maak ik ook meteen een afspraak voor een scan.
Na de scan ga ik dan opnieuw naar Nederland voor een interpretatie van die resultaten. Fingers crossed!
Al een hele poos geleden dat ik nog wat geschreven heb hier.
Het voelt alsof de interferon helemaal uit mijn lijf is, ik heb geen bijwerkingen meer,
kan lang dagen maken, kan goed eten (heb wat in te halen), en vooral ik kan goed werken op onze verbouwingen!
Ik en mijn vriend wonen nu in ons nieuwe huis en hebben heel wat te verbouwen. Gelukkig gaat dat vlot.Het enige wat ik soms nog merk is dat ik wat spierkracht ontbreek. Maar dat komt vanzelf wel terug.
Er ligt een pumptrack (een soort hobbelig fietsparcours) in de tuin, dus af en toe fiets ik daar even wat toertjes.
We proberen ook af en toe een toertje te mountainbiken, hebben al een leuk toertje in de buurt gevonden met enkele leuke dretsige moeras stukjes.
Het aller enige irritante puntje zijn de miacalcic spuitjes.
Die moet ik altijd meesleuren naar overal wanneer ik ergens anders overnacht, en dan moet ik dus steeds koelelementen of iets dergelijks voorzien. Ik heb nu een paar tripjes naar het Kroatië moeten doen voor het werk, stilaan wordt het een beetje een gewoonte om ze mee te nemen, maar ik zal toch blij zijn dat ik ervan af ben, wanneer dat zo is.
Sinds vorige week probeer ik een nieuwe manier van inspuiten. Dat doet wat minder pijn.
Ons huisje is nog niet fantastisch verwarmd, dus ik zat vaak een beetje te bibberen terwijl ik spoot,
zo kon ik me niet ontspannen, en deed het dus exra veel pijn.
Nu leg ik me lekker warm in bed, onder het deken, met een zaklamp, leg me in een soort feutus-houding op mijn zij, en dan spuit ik in het bovenste been. Op die manier kan ik mijn been echt goed ontspannen, en daardoor doet het minder pijn om in te spuiten. Hopelijk blijft dit zo.
Deze week nog laat ik mijn bloed nog eens controlleren, en dan maak ik ook meteen een afspraak voor een scan.
Na de scan ga ik dan opnieuw naar Nederland voor een interpretatie van die resultaten. Fingers crossed!
6 September 2012
Hoesten hoesten hoesten...
Het stopt maar niet.
Ik heb al antibiotica gekregen; hielp niet, ik heb al een week thuis gezeten en gerust, hielp niet...
Ik heb beslist dat het dan maar moet 'slijten' ik ben ondertussen al meer dan 4 weken aan het hoesten.
2 dagen heb ik keelpijn gehad naast het hoesten, en 2 keer 2 dagen heb ik wat koorst gehad. Verder alleen maar hoesten. En hoesten... Het zal binnenkort wel overgaan zeker?
Morgen en volgende week heb ik verlof. Achterop de motor naar Frankrijk, daar een weekje vakantie, en dan achterop de motor terug. Ik ben benieuwd of ik het zonder problemen 9 uur uithoudt zo achterop een motor...
Stilaan krijg ik weer een normale eetlust, al moet ik nog wel wat opbouwen... Ik heb het gevoel dat mijn maag en darmen ook aan het kalmeren zijn, want af en toe heb ik al eens normale stoelgang.
Verder voel ik me wel redelijk goed. Alleen kom ik af en toe wat in ademnood wanneer het hoesten even erg doorsteekt.
Het stopt maar niet.
Ik heb al antibiotica gekregen; hielp niet, ik heb al een week thuis gezeten en gerust, hielp niet...
Ik heb beslist dat het dan maar moet 'slijten' ik ben ondertussen al meer dan 4 weken aan het hoesten.
2 dagen heb ik keelpijn gehad naast het hoesten, en 2 keer 2 dagen heb ik wat koorst gehad. Verder alleen maar hoesten. En hoesten... Het zal binnenkort wel overgaan zeker?
Morgen en volgende week heb ik verlof. Achterop de motor naar Frankrijk, daar een weekje vakantie, en dan achterop de motor terug. Ik ben benieuwd of ik het zonder problemen 9 uur uithoudt zo achterop een motor...
Stilaan krijg ik weer een normale eetlust, al moet ik nog wel wat opbouwen... Ik heb het gevoel dat mijn maag en darmen ook aan het kalmeren zijn, want af en toe heb ik al eens normale stoelgang.
Verder voel ik me wel redelijk goed. Alleen kom ik af en toe wat in ademnood wanneer het hoesten even erg doorsteekt.
24 Augustus 2012
Het is al een tijdje geleden dat ik mijn laatste interferon-spuit stak, dus ik zou me beter moeten voelen.
Maar helaas kan ik nog niet zo goed oordelen. Deze dame heeft bronchitis gehad (nog steeds eigenlijk) waarvoor ik antibiotica en een siroopje kreeg. Veel hoesten, veel kuchen, af en toe ademnood omdat ik maar blijf hoesten en geen kans krijg te ademenen.
Ik heb geen hoofdpijn en geen spierpijn meer gehad, ik ben brood beginnen eten (wit) maar echt goed in orde is mijn maag denk ik nog niet want ik heb nog continu diaree. Ook al zou ik van de antibiotica het juist moeilijk moeten krijgen.
Afgezien van het hoesten en de koorstbuien afgelopen vrijdag zaterdag en zondag voelde ik me eigenlijk wel goed. Mijn zicht is nog niet echt verbeterd, dus misschien moet ik mijn glazen dan toch maar laten aanpassen. Al ben ik van plan hier nog even mee te wachten.
Miacalcic spuiten doet helaas nog steeds pijn. :-( Maarja, je kan niet alles willen hé.
Maandag dinsdag en woensdag moest ik of werfcontrole naar Kroatië voor het werk; het was daar ongelooflijk heet (+38°C) en helaas had het hotel (bijna alles was volgeboekt wegens vakantie) geen airco, was de matras niet zo degelijk (ik voelde de veren gewoon in mijn ribben porren) en was er geen frigotje op de kamer.
Ik dus met mijn spuitjes naar de balie. Vragen of de medicijnen in de koelkast mochten. Maar echt goed Engels sprak de meneer achter de balie niet, dus ik was blij toen ik ze terug had en voelde dat ze in de koelkast hadden gezeten en niet de diepvriezer. Al bij al wel goed verlopen, al is dit natuurlijk niet zo handig.
De drie dagen in Kroatië waren ontzettend vermoeiend, maar dat waren ze ook voor mijn collega, dus dat lag zeker niet aan het feit dat ik me slecht voelde.
Ik kreeg wel nooit al mijn eten op, en gezien het lekker was (niet in hotel maar afzonderlijk restaurant) was dat best zonde en voelde ik me een beetje ambetant dat ik telkens moest zeggen dat het lekker was maar gewoon te veel voor mij.
Vanavond vertrek ik naar Lac Blanc voor 2 daagjes downhillen! Whoehoew! Ik kijk er naar uit!
En maandag heb ik een dagje vrij om te recupereren. ;-) Maar hopelijk is dat niet nodig en kan ik gewoon nog wat leuks doen!
Maar helaas kan ik nog niet zo goed oordelen. Deze dame heeft bronchitis gehad (nog steeds eigenlijk) waarvoor ik antibiotica en een siroopje kreeg. Veel hoesten, veel kuchen, af en toe ademnood omdat ik maar blijf hoesten en geen kans krijg te ademenen.
Ik heb geen hoofdpijn en geen spierpijn meer gehad, ik ben brood beginnen eten (wit) maar echt goed in orde is mijn maag denk ik nog niet want ik heb nog continu diaree. Ook al zou ik van de antibiotica het juist moeilijk moeten krijgen.
Afgezien van het hoesten en de koorstbuien afgelopen vrijdag zaterdag en zondag voelde ik me eigenlijk wel goed. Mijn zicht is nog niet echt verbeterd, dus misschien moet ik mijn glazen dan toch maar laten aanpassen. Al ben ik van plan hier nog even mee te wachten.
Miacalcic spuiten doet helaas nog steeds pijn. :-( Maarja, je kan niet alles willen hé.
Maandag dinsdag en woensdag moest ik of werfcontrole naar Kroatië voor het werk; het was daar ongelooflijk heet (+38°C) en helaas had het hotel (bijna alles was volgeboekt wegens vakantie) geen airco, was de matras niet zo degelijk (ik voelde de veren gewoon in mijn ribben porren) en was er geen frigotje op de kamer.
Ik dus met mijn spuitjes naar de balie. Vragen of de medicijnen in de koelkast mochten. Maar echt goed Engels sprak de meneer achter de balie niet, dus ik was blij toen ik ze terug had en voelde dat ze in de koelkast hadden gezeten en niet de diepvriezer. Al bij al wel goed verlopen, al is dit natuurlijk niet zo handig.
De drie dagen in Kroatië waren ontzettend vermoeiend, maar dat waren ze ook voor mijn collega, dus dat lag zeker niet aan het feit dat ik me slecht voelde.
Ik kreeg wel nooit al mijn eten op, en gezien het lekker was (niet in hotel maar afzonderlijk restaurant) was dat best zonde en voelde ik me een beetje ambetant dat ik telkens moest zeggen dat het lekker was maar gewoon te veel voor mij.
Vanavond vertrek ik naar Lac Blanc voor 2 daagjes downhillen! Whoehoew! Ik kijk er naar uit!
En maandag heb ik een dagje vrij om te recupereren. ;-) Maar hopelijk is dat niet nodig en kan ik gewoon nog wat leuks doen!
8 Augustus 2012
Hieronder volgt en klaaglijst, maar de lijst geeft een goed overzicht van welke bijwerkingen er voorvielen en wanneer.
Hoofdpijn - in het begin bijna continu, tegen het einde nog 1a2 dagen per week
Spierpijn - in het begin bijna continu, tegen het einde ongeveer 1 keer in de maand 1 week
Haaruitval - in het begin niet, vanaf maand 4 uitdunnen van haar (nooit echte kale plekken gezien)
Verergerde psoriasis - vanaf maand 2; verergerde psoriasis op hoofdhuid en in de oren, bijkomende psoriasis onder de ogen en willekeurige plekjes op het lichaam
Maagkrampen - van het begin tot het einde, continu
Diarree - van het begin tot het einde, continu
Misselijkheid - in het begin continu, na 1 maand was dit weg; nu enkel nog na het inspuiten miacalcic 's avonds
Braken - Eerste 3 dagen continu, daarna zelden
Gewrichtspijnen - in het begin enkel polsen en enkels, daarna ook knieën en elleboog
Botpijnen - in de onderbenen en onderarmen, van het begin tot het einde in periodes van een week
Slecht concentratievermogen - zorgde voor slecht zicht
Verminderd zicht - vanaf maand 4, dagelijks varierend van (mijn) normale dioptrie (af en toe) tot 1 dioptrie slechter (meestal) tot 2 dioptriën slechter (af en toe)
Geen hongergevoel - waarschijnlijk vanaf in het begin, maar pas beseft na 3 maanden en 6 kg minder (van 56kg naar 50 kg voor 1m75) Bepaalde periodes voor elke hap moeilijk doen, andere periodes ging eten iets beter; nooit volledig normaal
Uit-mijn lichaam gevoel - (groggy) in het begin ongeveer 2 avonden in de week, tegen het einde nog ongeveer 3 avonden in de maand
Verwardheid - gaat samen met het uit-mijn lichaam gevoel
Ontsteking van de huidfolikels - 2 maanden last van gehad, mits zalfje is dit weg gegaan
Gloeiend gevoel in de ledematen - af en toe, vanaf 4 maanden ongeveer
Hartkloppingen - vroeger (voor de medicatie) nooit gehad, maar nu af en toe bewust hartkloppingen, meestal zeer kort, 2 keer gehad dat dit zich langer (ongeveer 10 seconden schat ik) voor deed
Benouwd ademen - af en toe vanaf het begin van de behandeling; geluid wanneer ik adem (beetje zoals astma piepen)
Dolk in schouder/nek-gevoel - Elke maand een paar dagen, vanaf in begin
Rugpijn - in de hele periode 5 keer 2 dagen
Koorts - 2 keer 1 week 40° koorts gehad; verder redelijk vaak rillingen
Vermoeidheid - algemene vermoeidheid; in denk continu
Weinig bloedplaatjes (weinig stolling in bloed, lang nabloeden) van maand 3 tot maand 8 was dit het duidelijkst aanwezig; gevolg waren meer blauwe plekken na inspuiting miacalcic en lang nabloeden na injectie of bloedname
Hevige menstruatie - in de periode dat mijn bloed te dun was; toen advies ogevolgd en menstruatie minder laten doorkomen (pil doornemen)
Blauwe plekken op injectiepaats Miacalcic - dit was frequenter in de periode dat mijn bloed te dun was
Vuile rode plekken op injectieplaats Pegasys - bijna altijd na intectie pegasys, blijft 1a2 weken zo'n vieze plek
Gewichtsverlies - aan de start 56kg; na 3 maanden 50kg; na 8 maanden 53 kg; dan 2 weken ziek geweest en terug op 51 kg; nu terug 53 kg
Onophoudend boeren - van maand 3 tot 6 zeer vaak; daarna minder frequente aanvallen van onophoudelijk boeren
'Zware, drukkende benen' - (gevoel moeilijk te omschrijven) af en toe een avond; slaap vatten was dan zeer moeilijk
Pijn bij inspuiting Miacalcic - Altijd; soms minder, soms extreem, maar altijd pijn
Vermeerdere hoeveelheid urine - vroeger 0 tot 1 keer per nacht plassen; tijdens de behandeling 3 tot 6 keer per nacht
Afname spierkracht - vanaf het begin, werd alleen maar erger naar het einde toe; moeilijk trappen oplopen met extra gewicht (boodschappen of iets dergelijks)
Afname conditie - vanaf dag 1
Maagontsteking - 6 keer maagontsteking gehad tijdens de behandeling - de ene keer al wat zwaarder dan de andere keer
Darmontsteking - continue diaree; continue prikkelbare darmen
Tintelende benen (slapend) - af en toe vanaf maand 4; voor een kwartiertje, dan gaat het over
Van al dit had ik het meeste last van;
De vermoeidheid en de spierpijnen, het gebrek aan honger, de diaree en de maagkrampen.
De directe pijn bij het inspuiten van de miacalcic is ook zeer vervelend, maar daar zit ik dus nog een tijdje mee.
Het gebrek aan goed zicht was wel vervelend want hierdoor kon ik niet met de auto rijden (ik was begonnen met mijn rijbewijs, maar heb het halen hiervan nog niet kunnen afwerken)
Verder zijn de zaken die ik opsom wel enorm vervelend maar meestal had ik er dan slechts tijdelijk last van (braken, misselijkheid, botpijnen, dolk in de schouder/nek-gevoel, ...),
of had ik er niet echt last van of stoorde het me niet heel hard maar merkte ik het wel (haaruitval, blauwe en vieze plekken injectieplaats, hartkloppingen, ontsteking huidfolikels, meer urine, ...)
En nu maar hopen dat ik deze bijwerkingen één voor één kan wegstrepen!
Hoofdpijn - in het begin bijna continu, tegen het einde nog 1a2 dagen per week
Spierpijn - in het begin bijna continu, tegen het einde ongeveer 1 keer in de maand 1 week
Haaruitval - in het begin niet, vanaf maand 4 uitdunnen van haar (nooit echte kale plekken gezien)
Verergerde psoriasis - vanaf maand 2; verergerde psoriasis op hoofdhuid en in de oren, bijkomende psoriasis onder de ogen en willekeurige plekjes op het lichaam
Maagkrampen - van het begin tot het einde, continu
Diarree - van het begin tot het einde, continu
Misselijkheid - in het begin continu, na 1 maand was dit weg; nu enkel nog na het inspuiten miacalcic 's avonds
Braken - Eerste 3 dagen continu, daarna zelden
Gewrichtspijnen - in het begin enkel polsen en enkels, daarna ook knieën en elleboog
Botpijnen - in de onderbenen en onderarmen, van het begin tot het einde in periodes van een week
Slecht concentratievermogen - zorgde voor slecht zicht
Verminderd zicht - vanaf maand 4, dagelijks varierend van (mijn) normale dioptrie (af en toe) tot 1 dioptrie slechter (meestal) tot 2 dioptriën slechter (af en toe)
Geen hongergevoel - waarschijnlijk vanaf in het begin, maar pas beseft na 3 maanden en 6 kg minder (van 56kg naar 50 kg voor 1m75) Bepaalde periodes voor elke hap moeilijk doen, andere periodes ging eten iets beter; nooit volledig normaal
Uit-mijn lichaam gevoel - (groggy) in het begin ongeveer 2 avonden in de week, tegen het einde nog ongeveer 3 avonden in de maand
Verwardheid - gaat samen met het uit-mijn lichaam gevoel
Ontsteking van de huidfolikels - 2 maanden last van gehad, mits zalfje is dit weg gegaan
Gloeiend gevoel in de ledematen - af en toe, vanaf 4 maanden ongeveer
Hartkloppingen - vroeger (voor de medicatie) nooit gehad, maar nu af en toe bewust hartkloppingen, meestal zeer kort, 2 keer gehad dat dit zich langer (ongeveer 10 seconden schat ik) voor deed
Benouwd ademen - af en toe vanaf het begin van de behandeling; geluid wanneer ik adem (beetje zoals astma piepen)
Dolk in schouder/nek-gevoel - Elke maand een paar dagen, vanaf in begin
Rugpijn - in de hele periode 5 keer 2 dagen
Koorts - 2 keer 1 week 40° koorts gehad; verder redelijk vaak rillingen
Vermoeidheid - algemene vermoeidheid; in denk continu
Weinig bloedplaatjes (weinig stolling in bloed, lang nabloeden) van maand 3 tot maand 8 was dit het duidelijkst aanwezig; gevolg waren meer blauwe plekken na inspuiting miacalcic en lang nabloeden na injectie of bloedname
Hevige menstruatie - in de periode dat mijn bloed te dun was; toen advies ogevolgd en menstruatie minder laten doorkomen (pil doornemen)
Blauwe plekken op injectiepaats Miacalcic - dit was frequenter in de periode dat mijn bloed te dun was
Vuile rode plekken op injectieplaats Pegasys - bijna altijd na intectie pegasys, blijft 1a2 weken zo'n vieze plek
Gewichtsverlies - aan de start 56kg; na 3 maanden 50kg; na 8 maanden 53 kg; dan 2 weken ziek geweest en terug op 51 kg; nu terug 53 kg
Onophoudend boeren - van maand 3 tot 6 zeer vaak; daarna minder frequente aanvallen van onophoudelijk boeren
'Zware, drukkende benen' - (gevoel moeilijk te omschrijven) af en toe een avond; slaap vatten was dan zeer moeilijk
Pijn bij inspuiting Miacalcic - Altijd; soms minder, soms extreem, maar altijd pijn
Vermeerdere hoeveelheid urine - vroeger 0 tot 1 keer per nacht plassen; tijdens de behandeling 3 tot 6 keer per nacht
Afname spierkracht - vanaf het begin, werd alleen maar erger naar het einde toe; moeilijk trappen oplopen met extra gewicht (boodschappen of iets dergelijks)
Afname conditie - vanaf dag 1
Maagontsteking - 6 keer maagontsteking gehad tijdens de behandeling - de ene keer al wat zwaarder dan de andere keer
Darmontsteking - continue diaree; continue prikkelbare darmen
Tintelende benen (slapend) - af en toe vanaf maand 4; voor een kwartiertje, dan gaat het over
Van al dit had ik het meeste last van;
De vermoeidheid en de spierpijnen, het gebrek aan honger, de diaree en de maagkrampen.
De directe pijn bij het inspuiten van de miacalcic is ook zeer vervelend, maar daar zit ik dus nog een tijdje mee.
Het gebrek aan goed zicht was wel vervelend want hierdoor kon ik niet met de auto rijden (ik was begonnen met mijn rijbewijs, maar heb het halen hiervan nog niet kunnen afwerken)
Verder zijn de zaken die ik opsom wel enorm vervelend maar meestal had ik er dan slechts tijdelijk last van (braken, misselijkheid, botpijnen, dolk in de schouder/nek-gevoel, ...),
of had ik er niet echt last van of stoorde het me niet heel hard maar merkte ik het wel (haaruitval, blauwe en vieze plekken injectieplaats, hartkloppingen, ontsteking huidfolikels, meer urine, ...)
En nu maar hopen dat ik deze bijwerkingen één voor één kan wegstrepen!
6 Augustus 2012
Het laatste doosje is leeg, woehoow. No more interferon for me.
Hopelijk zie ik binnenkort alle bijwerkingen verdwijnen!
De tewaterlating van Joseph Plateau was een super ervaring, het volleybal-tornooi was een succes met een 13e (van de 50) plaats. Gezien er maar 2 mensen in ons teampje zaten die meer dan 1 keer per jaar volleybal spelen is dat een heel mooi resultaat! Ons beste resultaat ooit, vorig jaar waren we met dezelfde ploeg namelijk 41ste. :-D
Hopelijk zie ik binnenkort alle bijwerkingen verdwijnen!
De tewaterlating van Joseph Plateau was een super ervaring, het volleybal-tornooi was een succes met een 13e (van de 50) plaats. Gezien er maar 2 mensen in ons teampje zaten die meer dan 1 keer per jaar volleybal spelen is dat een heel mooi resultaat! Ons beste resultaat ooit, vorig jaar waren we met dezelfde ploeg namelijk 41ste. :-D
30 Juli 2012
Vanavond de voorlaatste spuit Interferon!
Dit weekend wordt voor mij een super weekend!
Vrijdag en zaterdag mag ik naar Bilbao voor de tewaterlating van een boot waarvan ik de accommodatie heb ontworpen, zondag is het tijd voor het jaarlijkse familietornooi volleybal (Stevoc) gezellig met de hele familie ons amuseren, en zondagavond is de dag eindelijk daar, de LAATSTE interferon-spuit voor mij!
Hoewel ze goed geholpen hebben en de tumor goed op weg is te verdwijnen ben ik toch echt heel erg blij dat ik daar vanaf ben!!!
In oktober wordt er opnieuw een scan genomen, hopelijk is de tumor dan helemaal stevig omkapselt met bot, dan kan de calcitonine mooi zijn werk doen tot augustus 2013.
Ja, die pijnlijke spuiten moet ik nog blijven zetten, maar hopelijk voel ik me weer als (n)ooit tervoren en geef ik niets meer om die pijnlijke spuit elke avond!
Dit weekend wordt voor mij een super weekend!
Vrijdag en zaterdag mag ik naar Bilbao voor de tewaterlating van een boot waarvan ik de accommodatie heb ontworpen, zondag is het tijd voor het jaarlijkse familietornooi volleybal (Stevoc) gezellig met de hele familie ons amuseren, en zondagavond is de dag eindelijk daar, de LAATSTE interferon-spuit voor mij!
Hoewel ze goed geholpen hebben en de tumor goed op weg is te verdwijnen ben ik toch echt heel erg blij dat ik daar vanaf ben!!!
In oktober wordt er opnieuw een scan genomen, hopelijk is de tumor dan helemaal stevig omkapselt met bot, dan kan de calcitonine mooi zijn werk doen tot augustus 2013.
Ja, die pijnlijke spuiten moet ik nog blijven zetten, maar hopelijk voel ik me weer als (n)ooit tervoren en geef ik niets meer om die pijnlijke spuit elke avond!
12 Juli 2012
Nog maar 4 keer interferon spuiten!
De laatste doos spuitjes is besteld. Binnenkort bye bye interferon! Joehoew!
De laatste doos spuitjes is besteld. Binnenkort bye bye interferon! Joehoew!
2 Juli 2012
Vanaf 21 juni tot 30 juni was ik weer eens ziek. Maag en darmen ontstoken door een of andere virale infectie. Een paar dagen koorts gehad en 5 dagen niet fatsoenlijk kunnen eten. Helaas weer 2 kg kwijt dus doe moet er weer bij. Ik zat nog steeds niet op mijn originele gewicht van 56 kg, maar zit dus nu terug verder af. Maar ondaks dat mijn maag en darmen nu wel ongeveer terug in orde zijn, heb ik nog steeds geen degelijke eetlust of een honger-gevoel, dus bijkomen is niet evident.
Als ik dan eens echt moeite doe om meer te eten, komt het er terug uit. Zo krijg ik natuurlijk weinig tot niets van de voedingstoffen en vetten ervan binnen, dus kan ik eigenlijk beter minder eten, maarja... Wat is de goede oplossing?
De tijd tot de laaste interferon-spuit kort gelukkig snel af, dus hopelijk krijg ik in augustus mijn eetlust vrij snel weer terug. Hopelijk stoppen dan ook de maagkrampen, continue diarree, spierpijnen, hoofdpijnen, oogklachten, haaruitval, vermoeidheid en al de rest en kan ik terug een beetje kracht en conditie opbouwen.
Ik merk dat deze twee allebei op een ongelooflijk laag pitje staan momenteel en zou dit graag snel zien beteren. Om een voorbeeld te geven, wanneer ik ergens een trap op moet geraak ik vaak niet zonder moeite boven en wanneer ik dan wat in mijn handen heb dat 'iets' weegt, merk ik dat ik niet alleen buiten adem ben aan de bovenste tree, maar merk ik gewoon dat mijn benen de kracht niet vinden om dat extra gewicht de trap op te krijgen. Frustrerend!
Als ik dan eens echt moeite doe om meer te eten, komt het er terug uit. Zo krijg ik natuurlijk weinig tot niets van de voedingstoffen en vetten ervan binnen, dus kan ik eigenlijk beter minder eten, maarja... Wat is de goede oplossing?
De tijd tot de laaste interferon-spuit kort gelukkig snel af, dus hopelijk krijg ik in augustus mijn eetlust vrij snel weer terug. Hopelijk stoppen dan ook de maagkrampen, continue diarree, spierpijnen, hoofdpijnen, oogklachten, haaruitval, vermoeidheid en al de rest en kan ik terug een beetje kracht en conditie opbouwen.
Ik merk dat deze twee allebei op een ongelooflijk laag pitje staan momenteel en zou dit graag snel zien beteren. Om een voorbeeld te geven, wanneer ik ergens een trap op moet geraak ik vaak niet zonder moeite boven en wanneer ik dan wat in mijn handen heb dat 'iets' weegt, merk ik dat ik niet alleen buiten adem ben aan de bovenste tree, maar merk ik gewoon dat mijn benen de kracht niet vinden om dat extra gewicht de trap op te krijgen. Frustrerend!
8 Juni 2012
Zondag 10 juni mijn 350ste spuit... nog maar 9 interferon-spuitjes te gaan!
Helaas nog heel veel calcitonine, want dat moet ik nog tot augustus 2013 nemen. Bweik!
Af en toe krijg ik zo'n warm gevoel in mijn enkels/kuiten/ onderarmen en polsen. Het is alsof dat ineens gaat gloeien. Een raar gevoel, maar op zich doet het geen pijn en het gaat vrij snel, na een minuutje of 5, weer over dus trek ik er me voorlopig niet te veel van aan.
Helaas nog heel veel calcitonine, want dat moet ik nog tot augustus 2013 nemen. Bweik!
Af en toe krijg ik zo'n warm gevoel in mijn enkels/kuiten/ onderarmen en polsen. Het is alsof dat ineens gaat gloeien. Een raar gevoel, maar op zich doet het geen pijn en het gaat vrij snel, na een minuutje of 5, weer over dus trek ik er me voorlopig niet te veel van aan.
31 Mei 2012
Gisteren weer een slechte avond/nacht. Mijn rechteronderbeen deed weer ontzettend veel pijn. Ik weet nog steeds niet goed hoe ik die pijn moet beschrijven. Het voelt alsof er ontzettend veel druk van binnenin naar buiten wordt gezet. Beweging helpt niet, pijnstillers helpen een beetje, maar een goede nachtrust was dus ver zoek.
Ik heb nu ook sinds twee weken regelmatig tintelende benen. Zoals een slapende voet maar dan mijn hele onderbenen en met twee tegelijk. Ik heb geen idee waarom dit ineens begint te gebeuren, maar ik hoop dat het snel stopt, want het is best een vervelend gevoel. Natuurlijk minder vervelend dan die extreme pijn.
Oh, en heb ik al gezegd dat ik het spuiten beu ben??? Pfff. Dit wordt waarschijnlijk niet beter wanneer ik mag stoppen met interferon, dus ik moet het nog meer dan een jaar volhouden. Of zou het wel beter gaan omdat ik me in het geheel beter ga voelen? Wie zal het zeggen?
Alleszins, nog 10 spuiten interferon te gaan!
Vanavond zet ik mijn driehonderdnegenendertigste spuit...
Ik heb nu ook sinds twee weken regelmatig tintelende benen. Zoals een slapende voet maar dan mijn hele onderbenen en met twee tegelijk. Ik heb geen idee waarom dit ineens begint te gebeuren, maar ik hoop dat het snel stopt, want het is best een vervelend gevoel. Natuurlijk minder vervelend dan die extreme pijn.
Oh, en heb ik al gezegd dat ik het spuiten beu ben??? Pfff. Dit wordt waarschijnlijk niet beter wanneer ik mag stoppen met interferon, dus ik moet het nog meer dan een jaar volhouden. Of zou het wel beter gaan omdat ik me in het geheel beter ga voelen? Wie zal het zeggen?
Alleszins, nog 10 spuiten interferon te gaan!
Vanavond zet ik mijn driehonderdnegenendertigste spuit...
21 Mei 2012
De zomer komt eraan en ik begin me er zwaar aan te frustreren dat mijn fysiek niet meer kan wat hij vroeger kon.
Ik hoop dat ik deze zomer toch wel wat kan doen. Of het nu fietsen, verbouwen of inline-skaten is, dat maakt me niet zo veel uit.
Ik begin stillaan wel wat af te tellen naar het einde van de interferon toe.
Nog 2 en een halve maand!
Of is dat te vroeg?
Ik hoop dat ik me na de laatste interferon spuit snel beter voel. Ik hoop dat mijn maag en darmen snel weer op orde komen zodat ik eindelijk eens behoorlijk kan eten zonder er daarna spijt van te hebben omdat ik weer aan het toilet gekluisterd zit, zodat ik eindelijk weer wat energie heb om actieve dingenen te doen die ik leuk vind en die me voldoening geven.
Ik hoop dat ik deze zomer toch wel wat kan doen. Of het nu fietsen, verbouwen of inline-skaten is, dat maakt me niet zo veel uit.
Ik begin stillaan wel wat af te tellen naar het einde van de interferon toe.
Nog 2 en een halve maand!
Of is dat te vroeg?
Ik hoop dat ik me na de laatste interferon spuit snel beter voel. Ik hoop dat mijn maag en darmen snel weer op orde komen zodat ik eindelijk eens behoorlijk kan eten zonder er daarna spijt van te hebben omdat ik weer aan het toilet gekluisterd zit, zodat ik eindelijk weer wat energie heb om actieve dingenen te doen die ik leuk vind en die me voldoening geven.
2 Mei 2012
Een tijdje later dan verwacht alsnog een blogbericht. Vorige week was ik weer eens ziek.
Door een voedselvergiftiging lagen vanaf maandagavond mijn maag en darmen weer helemaal in de knoop
waardoor ik bijna niet rechtop kon lopen van de krampen. Daarnaast kreeg ik dan nog eens pijn wanneer ik diep in ademde.
Zaterdag waren de krampen ongeveer over en sinds gisteren doet het ademen ook geen pijn meer.
Ik heb geen idee vanwaar die stekende pijn bij het inademen kwam, maar ik ben blij dat ie weg is.
Vanavond laat ik weer bloed nemen ter controle.
Ondertussen ben ik dus verder gegaan met de interferon. Ik weet nu wel niet hoe ik 12 mei moet aanpakken.
Een tijdje geleden schreef ik me in voor een mountainbiketocht met enkele collega's op de bedrijvensportdag.
Dit in de veronderstelling dat ik eind april de laatste interferon mocht nemen, en dan was 12 mei de ideale opbouw.
Niet dus! Ik moet gewoon door met de interferon en hoop maar dat ik die zaterdag in staat ben 30 km te rijden.
Een klein mountainbike ritje heb ik achter de rug, maar na 10 km was ik bekaf...
Op hoop van zege dat 12 mei een mooie dag wordt en mijn spiertjes er zin in hebben.
Wat ik bij dat 10 km ritje wel gemerkt heb, is dat mijn zitbeentjes al pijn deden.
Vroeger heb ik daar nooit last van gehad, maar nu ben ik wat kilo's kwijt
en moet ik blijkbaar wat aan mijn zitpositie veranderen.
Door een voedselvergiftiging lagen vanaf maandagavond mijn maag en darmen weer helemaal in de knoop
waardoor ik bijna niet rechtop kon lopen van de krampen. Daarnaast kreeg ik dan nog eens pijn wanneer ik diep in ademde.
Zaterdag waren de krampen ongeveer over en sinds gisteren doet het ademen ook geen pijn meer.
Ik heb geen idee vanwaar die stekende pijn bij het inademen kwam, maar ik ben blij dat ie weg is.
Vanavond laat ik weer bloed nemen ter controle.
Ondertussen ben ik dus verder gegaan met de interferon. Ik weet nu wel niet hoe ik 12 mei moet aanpakken.
Een tijdje geleden schreef ik me in voor een mountainbiketocht met enkele collega's op de bedrijvensportdag.
Dit in de veronderstelling dat ik eind april de laatste interferon mocht nemen, en dan was 12 mei de ideale opbouw.
Niet dus! Ik moet gewoon door met de interferon en hoop maar dat ik die zaterdag in staat ben 30 km te rijden.
Een klein mountainbike ritje heb ik achter de rug, maar na 10 km was ik bekaf...
Op hoop van zege dat 12 mei een mooie dag wordt en mijn spiertjes er zin in hebben.
Wat ik bij dat 10 km ritje wel gemerkt heb, is dat mijn zitbeentjes al pijn deden.
Vroeger heb ik daar nooit last van gehad, maar nu ben ik wat kilo's kwijt
en moet ik blijkbaar wat aan mijn zitpositie veranderen.
17 April 2012
:-(
Ik mag nog niet stoppen met de interferon. Ik moet toch een heel jaar doorgaan en dat is best een teleurstelling. Dit wil zeggen tot (ongeveer) 10 augustus interferon plus calcitonine, en daarna nog 1 volledig jaar enkel calcitonine.
Na 3 maanden enkel calcitonine opnieuw een scan. Ongeveer 10 november dus.
De scan was op zich wel goed, de tumor wordt mooi omkapselt met bot. Maar de omkapseling is nog niet helemaal gesloten en stabiel, daarom moet ik toch doorgaan met interferon.
Dat is op zich dus wel goed nieuws, maar ik had er stiekem toch wel sterk op gehoopt dat ik met de interferon zou mogen stoppen.
Grrr!
Ik mag nog niet stoppen met de interferon. Ik moet toch een heel jaar doorgaan en dat is best een teleurstelling. Dit wil zeggen tot (ongeveer) 10 augustus interferon plus calcitonine, en daarna nog 1 volledig jaar enkel calcitonine.
Na 3 maanden enkel calcitonine opnieuw een scan. Ongeveer 10 november dus.
De scan was op zich wel goed, de tumor wordt mooi omkapselt met bot. Maar de omkapseling is nog niet helemaal gesloten en stabiel, daarom moet ik toch doorgaan met interferon.
Dat is op zich dus wel goed nieuws, maar ik had er stiekem toch wel sterk op gehoopt dat ik met de interferon zou mogen stoppen.
Grrr!
11 April 2012
Gisteren scan. Even gewacht en het cd'tje mee gekregen. Met die cd kunnen ze maandag in NL zien of het goed gegaan is of niet. Of de interferon en de calcitonine hun werk hebben gedaan.
Ik heb er zelf ook naar gekeken, maar ik vond de cd van mijn vorige scan niet, dus ik kan niet echt vergelijken. Sowieso ben ik niet echt een betrouwbare scanlezer.
Next step is 16 april!
Ik heb er zelf ook naar gekeken, maar ik vond de cd van mijn vorige scan niet, dus ik kan niet echt vergelijken. Sowieso ben ik niet echt een betrouwbare scanlezer.
Next step is 16 april!
27 Maart 2012
Vanavond spuit nummer 265... (tenzij ik de tel kwijt ben. ;-) )
10 april ga ik onder de scanner; 16 april ga ik naar Nederland voor de beslissing...
Mag ik stoppen met de interferon of niet???
Ik hoop uiteraard op het eerste!!!
Mentaal voel ik me meestal wat beter; enkel 's avonds, vlak voor het spuiten krijg ik een dip.
De Miacalcic spuiten doet bij mij steeds meer pijn, en ik zie daar erg tegen op.
Ondertussen heb ik wel 2 keer wat kunnen fietsen! Geen toertocht, maar een beetje spelen in het bos. Ik en mijn vriend hebben wat mountainbike-initiatie gegeven aan mijn nicht en haar vriend. Wij waren met hun mee gaan snowboarden, en nu is het hun beurt om mee te gaan downhillen! Daar horen natuurlijk wel wat oefendagen bij. En ze vonden het belijkbaar wel leuk, want de week na de eerste keer wouden ze nog eens komen!
De tweede keer ging wat beter dan de eerste keer; dus hopelijk kan ik af en toe een beetje rijden en opbouwen!
10 april ga ik onder de scanner; 16 april ga ik naar Nederland voor de beslissing...
Mag ik stoppen met de interferon of niet???
Ik hoop uiteraard op het eerste!!!
Mentaal voel ik me meestal wat beter; enkel 's avonds, vlak voor het spuiten krijg ik een dip.
De Miacalcic spuiten doet bij mij steeds meer pijn, en ik zie daar erg tegen op.
Ondertussen heb ik wel 2 keer wat kunnen fietsen! Geen toertocht, maar een beetje spelen in het bos. Ik en mijn vriend hebben wat mountainbike-initiatie gegeven aan mijn nicht en haar vriend. Wij waren met hun mee gaan snowboarden, en nu is het hun beurt om mee te gaan downhillen! Daar horen natuurlijk wel wat oefendagen bij. En ze vonden het belijkbaar wel leuk, want de week na de eerste keer wouden ze nog eens komen!
De tweede keer ging wat beter dan de eerste keer; dus hopelijk kan ik af en toe een beetje rijden en opbouwen!
1996 - 2001
In 1996 (ik was 7) werd er iets van tussen mijn tanden gehaald door de tandarts. Uit het biopt zou blijken centraal reuscelgranuloom.
Maar dat weten wij pas sinds 2011, na het opvragen van alle documentatie.
Ons werd altijd gezegd dat het iets onschuldig was.
In 1997 was het terug, omdat mijn mama elke dag keek, zag ze snel of het terug was.
We waren er altijd vroeg bij, de grootte was ongeveer een erwt. De tandarts heeft dit opnieuw verwijderd.
Het kwam nog twee keer terug en werd verwijderd door een andere arts in het ziekenhuis.
Telkens onder locale verdoving werd er in mijn mond gesneden. Mijn mama mocht er telkens bij zijn.
Er werd mij wederom verteld dat het zeker niet terug zou komen.
Het kwam opnieuw terug en we werden door verwezen naar een andere tandarts. Zij sneedt dit in haar praktijk weg,
maar klaagde in het verslag naar de huisarts dat ik een lastig kind was.
Wat wil je, dit was de 4de keer dat hetzelfde gezwel werd weggehaald terwijl ik wekker was. Ik was nog geen 10 jaar...
Het kwam weer terug, we werden naar Brugge verwezen,
maar deze artsen hadden ons slecht behandeld op het eerste consult, dus ik wou niet terug!
Hijzou het er snel eens uitsnijden en het zou ZEKER NIET terug komen. Hij had dat nog NOOIT meegemaakt.
We zochten opnieuw een andere arts, want elke arts vond ik stom.
Ze hadden telkens gezegd dat het zeker niet zou terug komen. Maar dat deed het toch!!! Weg vertrouwen...
Uitendelijk in 2001 in Jette terecht gekomen. Na heel wat scans en fotos een plan opgesteld.
Ik zou onder narcose geopereerd worden. (Wakker zijn, daar had ik ECHT geen zin meer in...)
Men zou de cycte wegsnijden, een beetje van het bot wegschrapen dat 'besmet' was,
en als het echt niet anders kon zouden ze mijn tand wegnemen, en later een valse tand plaatsen.
EUH? Wat? Ik was 11, ik had GEEN zin in een valse tand
dus ik smeekte de arts om altublieft zo veel mogelijk moeite te doen om mijn tand te behouden.
Daarna bleef het gezwel weg, en buiten kaart tot 2011.
Toen we alle documentatie kregen (2011) over de vroegere biopten, waar telkens stond 'centraal reuscelgranuloma',
en we dat vervolgens opzochten, kwamen we allerlei dingen tegen, maar vooral:
'blijvende controlescans om het half jaar, de eerste 2 jaar; vervolgens jaarlijks voor 3 jaar'
Het enige wat mijn mama moest doen was in mijn mond kijken het eerste half jaar om te zien of het niet terug kwam.
Nooit is er iets over een controlescan gezegd, nooit is er ook maar één controlescan genomen.
Mijn mama was 'een ongeruste moeder' het was onschuldig en had geen verdere opvolging nodig.
Euh? Say that again???
Omdat we bij zoveel verschillende dokters terecht zijn gekomen kan ik natuurlijk niet 1 iemand met de vinger wijzen...
Het is wel duidelijk dat er minstens iemand een foutje heeft gemaakt... Maar wie dat is?
Dat weten veranderd natuurlijk niets. Het voornaamste is dat ik hier over een tijdje VOLLEDIG van verlost ben.
(Op de controlescans na.)
Maar dat weten wij pas sinds 2011, na het opvragen van alle documentatie.
Ons werd altijd gezegd dat het iets onschuldig was.
In 1997 was het terug, omdat mijn mama elke dag keek, zag ze snel of het terug was.
We waren er altijd vroeg bij, de grootte was ongeveer een erwt. De tandarts heeft dit opnieuw verwijderd.
Het kwam nog twee keer terug en werd verwijderd door een andere arts in het ziekenhuis.
Telkens onder locale verdoving werd er in mijn mond gesneden. Mijn mama mocht er telkens bij zijn.
Er werd mij wederom verteld dat het zeker niet terug zou komen.
Het kwam opnieuw terug en we werden door verwezen naar een andere tandarts. Zij sneedt dit in haar praktijk weg,
maar klaagde in het verslag naar de huisarts dat ik een lastig kind was.
Wat wil je, dit was de 4de keer dat hetzelfde gezwel werd weggehaald terwijl ik wekker was. Ik was nog geen 10 jaar...
Het kwam weer terug, we werden naar Brugge verwezen,
maar deze artsen hadden ons slecht behandeld op het eerste consult, dus ik wou niet terug!
Hijzou het er snel eens uitsnijden en het zou ZEKER NIET terug komen. Hij had dat nog NOOIT meegemaakt.
We zochten opnieuw een andere arts, want elke arts vond ik stom.
Ze hadden telkens gezegd dat het zeker niet zou terug komen. Maar dat deed het toch!!! Weg vertrouwen...
Uitendelijk in 2001 in Jette terecht gekomen. Na heel wat scans en fotos een plan opgesteld.
Ik zou onder narcose geopereerd worden. (Wakker zijn, daar had ik ECHT geen zin meer in...)
Men zou de cycte wegsnijden, een beetje van het bot wegschrapen dat 'besmet' was,
en als het echt niet anders kon zouden ze mijn tand wegnemen, en later een valse tand plaatsen.
EUH? Wat? Ik was 11, ik had GEEN zin in een valse tand
dus ik smeekte de arts om altublieft zo veel mogelijk moeite te doen om mijn tand te behouden.
Daarna bleef het gezwel weg, en buiten kaart tot 2011.
Toen we alle documentatie kregen (2011) over de vroegere biopten, waar telkens stond 'centraal reuscelgranuloma',
en we dat vervolgens opzochten, kwamen we allerlei dingen tegen, maar vooral:
'blijvende controlescans om het half jaar, de eerste 2 jaar; vervolgens jaarlijks voor 3 jaar'
Het enige wat mijn mama moest doen was in mijn mond kijken het eerste half jaar om te zien of het niet terug kwam.
Nooit is er iets over een controlescan gezegd, nooit is er ook maar één controlescan genomen.
Mijn mama was 'een ongeruste moeder' het was onschuldig en had geen verdere opvolging nodig.
Euh? Say that again???
Omdat we bij zoveel verschillende dokters terecht zijn gekomen kan ik natuurlijk niet 1 iemand met de vinger wijzen...
Het is wel duidelijk dat er minstens iemand een foutje heeft gemaakt... Maar wie dat is?
Dat weten veranderd natuurlijk niets. Het voornaamste is dat ik hier over een tijdje VOLLEDIG van verlost ben.
(Op de controlescans na.)
13 Maart 2012
Vorige week was ik weer een aantal dagen out.Mijn maag en darmen lagen helemaal overhoop en ik had barstende koppijn naast de spierpijnenen gewrichtspijnenen en botpijnen die ik zo ongeveer altijd heb.
Heb 4 dagen in de zetel gelegen om wat uit te rusten en terug wat op krachten te komen, maar echt super is dat niet gelukt.
Het is ook niet eenvoudig om op krachten te komen als je niet echt veel kan eten. En omdat ik tegenwoordig continu diarree heb geeft dat mentaal nog eens een dreun tegen mijn eetlust. Hoe minder ik eet hoe minder ik naar de wc moet lopen... Dat helpt natuurlijk allemaal niet... :-(
Deze week moet ik ook nog eens mijn bloed laten controleren, maar dat zal voor donderdag of vrijdag zijn.
April komt wel steeds dichterbij! Dag laat ik opnieuw een scan nemen en zak ik nog eens af naar Amsterdam.
Als de scan goed is, mag ik misschien stoppen met de interferon! Fingers crossed!
Heb 4 dagen in de zetel gelegen om wat uit te rusten en terug wat op krachten te komen, maar echt super is dat niet gelukt.
Het is ook niet eenvoudig om op krachten te komen als je niet echt veel kan eten. En omdat ik tegenwoordig continu diarree heb geeft dat mentaal nog eens een dreun tegen mijn eetlust. Hoe minder ik eet hoe minder ik naar de wc moet lopen... Dat helpt natuurlijk allemaal niet... :-(
Deze week moet ik ook nog eens mijn bloed laten controleren, maar dat zal voor donderdag of vrijdag zijn.
April komt wel steeds dichterbij! Dag laat ik opnieuw een scan nemen en zak ik nog eens af naar Amsterdam.
Als de scan goed is, mag ik misschien stoppen met de interferon! Fingers crossed!
20 Februari 2012
Drie tot twaalf februari ben ik gaan snowboarden.
Het was voor mij de eerste keer dat ik dit deed, maar het lag al van augustus vast, dus ik ben toch maar gegaan.
Ik had me wel op voorhand voorgenomen dat ik 'op vakantie ging, en dat ik daar ging snowboarden'.
Ik was dus niet van plan 8 uur per dag op mijn snowboard te staan.
We gingen met een bus naar Les Deux Alpes, en daar begon een deel van de miserie al. Ik moest spuitjes gekoeld meenemen, dus die moesten in de koelkast van de buschauffeur. Aanvankelijk zag die dat niet zitten maar uiteindelijk is dat toch gelukt.
Dan moest ik tijdens de overstap snel mijn spuitje zetten. (Het was dan 9 uur 's avonds; dus ongeveer het uur dat ik hem normaal ook zet.) En dan snel de andere bus op. Ik had snel in mijn buik gestoken, maar toen ik terug in de bus ging zitten besefte ik dat ik dat beter niet gedaan had, want mijn broek sneed ertegen. Achja. Na 20 uur busreis eindelijk aangekomen om 11 uur. We mochten nog niet in onze chalet, dus wist ik al niet goed wat ik met mijn spuitjes moest doen.
Uiteindelijk heb ik ze gewoon in de hal van de chalet laten staan. Het was daar alleszins niet te warm; en mijn spuitjes zaten in een isolatiezakje, dus bevriezen gingen ze hopelijk ook niet doen.
In de chalet een mooi plaatsje in de koelkast ingepalmd.
En dan het snowboarden...
Ik kon het nog niet, mijn spieren stellen niet veel meer voor en mijn conditie evenmin, dus ik was een beetje op het slechtste voorbereid. Na een slechte start en 2,5 uur snowboarden was ik de eerste dag al bekaf. De rest van de week was eigenlijk niet veel beter. Maar donderdag ben ik wat later vertrokken en ben ik na het middagmaal mee met de groep de gletcher op gegaan.
De rit daarnaartoe was alleen niet zo comfortabel. Ik was die dag met mijn bil op mijn binding van mijn snowboard gevallen, en die laatste liftjes waren ankerliftjes. Dat moest je achter je bil haken...
Dat deed ontzettend veel pijn dus ik heb mezelf de hele lift aan mijn arm opgetrokken. VERMOEIEND!
En dan van de gletcher. Helaas na een 50 tal meter keihard op mijn achterhoofd (met helm op uiteraard!) gevallen. Ik was er even niet goed van... De rest van de lange rit naar beneden heb ik erg traag gedaan. Ik was kapot!
Het was echt een afmatting om in de chalet te geraken...
Vrijdag had ik zoveel pijn, ik had donderdag al beslist dat ik de laatste dag van mijn skipas gewoon in de chalet zou blijven. Zaterdag moesten we om 10 uur uit de chalet, maar de bus kwam pas om half acht 's avonds, dus hebben we die dag chocomelkjes gedronken, winkeltjes gekeken en pizza gegeten.
's avonds nog een lekker slatje (voor mij toch) in een restaurant waar de stroom een keer of 10 is uitgevallen. Daarna richting chalet onze spullen ophalen en vervolgens richting bus.
Die kwam wat later (alles was bevrozen, ze konden niet starten... Neen, dat was zeker niet te voorzien bij -23°) en ik heb mijn bagage direct afgegeven en heb op de bus snel mijn spuitje gestoken voor we vertrokken. De bus werd ondertussen ingeladen en bewoog wel wat, dus ik heb nu een vieze blauwe plek...
Na een busrit van 17 uur eindelijk thuis. En vervolgens de zetel ingekropen!
Het was wel enorm confronterend... iedereen die mee was kon 6 tot 8 uur op zijn snowboard of ski's staan, en ik haalde per dag amper 2 uur... PFFF!
Het was voor mij de eerste keer dat ik dit deed, maar het lag al van augustus vast, dus ik ben toch maar gegaan.
Ik had me wel op voorhand voorgenomen dat ik 'op vakantie ging, en dat ik daar ging snowboarden'.
Ik was dus niet van plan 8 uur per dag op mijn snowboard te staan.
We gingen met een bus naar Les Deux Alpes, en daar begon een deel van de miserie al. Ik moest spuitjes gekoeld meenemen, dus die moesten in de koelkast van de buschauffeur. Aanvankelijk zag die dat niet zitten maar uiteindelijk is dat toch gelukt.
Dan moest ik tijdens de overstap snel mijn spuitje zetten. (Het was dan 9 uur 's avonds; dus ongeveer het uur dat ik hem normaal ook zet.) En dan snel de andere bus op. Ik had snel in mijn buik gestoken, maar toen ik terug in de bus ging zitten besefte ik dat ik dat beter niet gedaan had, want mijn broek sneed ertegen. Achja. Na 20 uur busreis eindelijk aangekomen om 11 uur. We mochten nog niet in onze chalet, dus wist ik al niet goed wat ik met mijn spuitjes moest doen.
Uiteindelijk heb ik ze gewoon in de hal van de chalet laten staan. Het was daar alleszins niet te warm; en mijn spuitjes zaten in een isolatiezakje, dus bevriezen gingen ze hopelijk ook niet doen.
In de chalet een mooi plaatsje in de koelkast ingepalmd.
En dan het snowboarden...
Ik kon het nog niet, mijn spieren stellen niet veel meer voor en mijn conditie evenmin, dus ik was een beetje op het slechtste voorbereid. Na een slechte start en 2,5 uur snowboarden was ik de eerste dag al bekaf. De rest van de week was eigenlijk niet veel beter. Maar donderdag ben ik wat later vertrokken en ben ik na het middagmaal mee met de groep de gletcher op gegaan.
De rit daarnaartoe was alleen niet zo comfortabel. Ik was die dag met mijn bil op mijn binding van mijn snowboard gevallen, en die laatste liftjes waren ankerliftjes. Dat moest je achter je bil haken...
Dat deed ontzettend veel pijn dus ik heb mezelf de hele lift aan mijn arm opgetrokken. VERMOEIEND!
En dan van de gletcher. Helaas na een 50 tal meter keihard op mijn achterhoofd (met helm op uiteraard!) gevallen. Ik was er even niet goed van... De rest van de lange rit naar beneden heb ik erg traag gedaan. Ik was kapot!
Het was echt een afmatting om in de chalet te geraken...
Vrijdag had ik zoveel pijn, ik had donderdag al beslist dat ik de laatste dag van mijn skipas gewoon in de chalet zou blijven. Zaterdag moesten we om 10 uur uit de chalet, maar de bus kwam pas om half acht 's avonds, dus hebben we die dag chocomelkjes gedronken, winkeltjes gekeken en pizza gegeten.
's avonds nog een lekker slatje (voor mij toch) in een restaurant waar de stroom een keer of 10 is uitgevallen. Daarna richting chalet onze spullen ophalen en vervolgens richting bus.
Die kwam wat later (alles was bevrozen, ze konden niet starten... Neen, dat was zeker niet te voorzien bij -23°) en ik heb mijn bagage direct afgegeven en heb op de bus snel mijn spuitje gestoken voor we vertrokken. De bus werd ondertussen ingeladen en bewoog wel wat, dus ik heb nu een vieze blauwe plek...
Na een busrit van 17 uur eindelijk thuis. En vervolgens de zetel ingekropen!
Het was wel enorm confronterend... iedereen die mee was kon 6 tot 8 uur op zijn snowboard of ski's staan, en ik haalde per dag amper 2 uur... PFFF!
16 Januari 2012
Ik ben het beu!
Zucht hoor, ik ben al mijn kracht kwijt, als ik maar de trap op moet met een paar kilo extra (boodschappen of iets dergelijks) geraak ik de trap amper op. Mijn bovenbenen verzuren gewoon.
Hoe kan ik dat 'straks' terug opbouwen? Mijn gewrichten doen momenteel teveel pijn om ook maar iets te doen, dus ik zit en lig gewoon een hele dag als ik niet aan het werk ben. Het werk is niet echt fysiek dus dat is wel aangenaam, want anders zou ik na een uurtje al uitgeput zijn. Dat merk ik als ik bvb aan het opruimen ben ofzo, na een uur ben ik eigenlijk al bekaf...
Niet echt handig!
Ik verlies ook meer haar, hopelijk wordt dat niet te erg...
En die maagkrampen en diaree... BWEIK!
De inspuitingen miacalcic doen nog altijd zoveel pijn en ik snap echt niet waarom?!
Oh, en de gewrichtspijnen zitten ondertussen ook al in mijn polsen.
Het begon in mijn enkels, daarna knieën, even de heupen maar dat is gestopt, toen polsen en schouders. Maar schouders vallen mee. Enkels en polsen zijn het ergst.
Zucht hoor, ik ben al mijn kracht kwijt, als ik maar de trap op moet met een paar kilo extra (boodschappen of iets dergelijks) geraak ik de trap amper op. Mijn bovenbenen verzuren gewoon.
Hoe kan ik dat 'straks' terug opbouwen? Mijn gewrichten doen momenteel teveel pijn om ook maar iets te doen, dus ik zit en lig gewoon een hele dag als ik niet aan het werk ben. Het werk is niet echt fysiek dus dat is wel aangenaam, want anders zou ik na een uurtje al uitgeput zijn. Dat merk ik als ik bvb aan het opruimen ben ofzo, na een uur ben ik eigenlijk al bekaf...
Niet echt handig!
Ik verlies ook meer haar, hopelijk wordt dat niet te erg...
En die maagkrampen en diaree... BWEIK!
De inspuitingen miacalcic doen nog altijd zoveel pijn en ik snap echt niet waarom?!
Oh, en de gewrichtspijnen zitten ondertussen ook al in mijn polsen.
Het begon in mijn enkels, daarna knieën, even de heupen maar dat is gestopt, toen polsen en schouders. Maar schouders vallen mee. Enkels en polsen zijn het ergst.
3 Januari 2012
Iets positief dat ik ontdekt heb: 's nachts moest ik altijd 5 a 6 keer op staan om te plassen. Maar dan slaap je dus bijna niet en word je elke dag weer meer moe. En wat nu blijkt te helpen; een pijnstiller nemen voor ik in m'n bed kruip. Ik moet echt maar 1 of zelfs geen enkele keer meer op staan. (Zoals vroeger dus.) Dus hoewel ik probeerde het gebruik van de pijnstillers te minimaliseren, denk ik dat ik er 's avonds toch eentje blijf innemen. Dan slaap ik tenminste!
Op oudjaar de 165 ste spuit moeten steken... En, terug volledig gestoken! Ik ben langzaam terug opgebouwd naar de 100 U.E.'s. En nu kan ik dat hopelijk wel volhouden.
"... en een goede gezondheid hé..."
Op oudjaar de 165 ste spuit moeten steken... En, terug volledig gestoken! Ik ben langzaam terug opgebouwd naar de 100 U.E.'s. En nu kan ik dat hopelijk wel volhouden.
"... en een goede gezondheid hé..."
Abonneren op:
Posts (Atom)