Scan is genomen, 27 november naar Nederland!
Op het todolijstje staat nog het maken van een afspraak bij de oogarts, dan kan ik eindelijk weer verder gaan met leren autorijden.
5 November 2012
Geen nieuws is goed nieuws...
Al een hele poos geleden dat ik nog wat geschreven heb hier.
Het voelt alsof de interferon helemaal uit mijn lijf is, ik heb geen bijwerkingen meer,
kan lang dagen maken, kan goed eten (heb wat in te halen), en vooral ik kan goed werken op onze verbouwingen!
Ik en mijn vriend wonen nu in ons nieuwe huis en hebben heel wat te verbouwen. Gelukkig gaat dat vlot.Het enige wat ik soms nog merk is dat ik wat spierkracht ontbreek. Maar dat komt vanzelf wel terug.
Er ligt een pumptrack (een soort hobbelig fietsparcours) in de tuin, dus af en toe fiets ik daar even wat toertjes.
We proberen ook af en toe een toertje te mountainbiken, hebben al een leuk toertje in de buurt gevonden met enkele leuke dretsige moeras stukjes.
Het aller enige irritante puntje zijn de miacalcic spuitjes.
Die moet ik altijd meesleuren naar overal wanneer ik ergens anders overnacht, en dan moet ik dus steeds koelelementen of iets dergelijks voorzien. Ik heb nu een paar tripjes naar het Kroatië moeten doen voor het werk, stilaan wordt het een beetje een gewoonte om ze mee te nemen, maar ik zal toch blij zijn dat ik ervan af ben, wanneer dat zo is.
Sinds vorige week probeer ik een nieuwe manier van inspuiten. Dat doet wat minder pijn.
Ons huisje is nog niet fantastisch verwarmd, dus ik zat vaak een beetje te bibberen terwijl ik spoot,
zo kon ik me niet ontspannen, en deed het dus exra veel pijn.
Nu leg ik me lekker warm in bed, onder het deken, met een zaklamp, leg me in een soort feutus-houding op mijn zij, en dan spuit ik in het bovenste been. Op die manier kan ik mijn been echt goed ontspannen, en daardoor doet het minder pijn om in te spuiten. Hopelijk blijft dit zo.
Deze week nog laat ik mijn bloed nog eens controlleren, en dan maak ik ook meteen een afspraak voor een scan.
Na de scan ga ik dan opnieuw naar Nederland voor een interpretatie van die resultaten. Fingers crossed!
Al een hele poos geleden dat ik nog wat geschreven heb hier.
Het voelt alsof de interferon helemaal uit mijn lijf is, ik heb geen bijwerkingen meer,
kan lang dagen maken, kan goed eten (heb wat in te halen), en vooral ik kan goed werken op onze verbouwingen!
Ik en mijn vriend wonen nu in ons nieuwe huis en hebben heel wat te verbouwen. Gelukkig gaat dat vlot.Het enige wat ik soms nog merk is dat ik wat spierkracht ontbreek. Maar dat komt vanzelf wel terug.
Er ligt een pumptrack (een soort hobbelig fietsparcours) in de tuin, dus af en toe fiets ik daar even wat toertjes.
We proberen ook af en toe een toertje te mountainbiken, hebben al een leuk toertje in de buurt gevonden met enkele leuke dretsige moeras stukjes.
Het aller enige irritante puntje zijn de miacalcic spuitjes.
Die moet ik altijd meesleuren naar overal wanneer ik ergens anders overnacht, en dan moet ik dus steeds koelelementen of iets dergelijks voorzien. Ik heb nu een paar tripjes naar het Kroatië moeten doen voor het werk, stilaan wordt het een beetje een gewoonte om ze mee te nemen, maar ik zal toch blij zijn dat ik ervan af ben, wanneer dat zo is.
Sinds vorige week probeer ik een nieuwe manier van inspuiten. Dat doet wat minder pijn.
Ons huisje is nog niet fantastisch verwarmd, dus ik zat vaak een beetje te bibberen terwijl ik spoot,
zo kon ik me niet ontspannen, en deed het dus exra veel pijn.
Nu leg ik me lekker warm in bed, onder het deken, met een zaklamp, leg me in een soort feutus-houding op mijn zij, en dan spuit ik in het bovenste been. Op die manier kan ik mijn been echt goed ontspannen, en daardoor doet het minder pijn om in te spuiten. Hopelijk blijft dit zo.
Deze week nog laat ik mijn bloed nog eens controlleren, en dan maak ik ook meteen een afspraak voor een scan.
Na de scan ga ik dan opnieuw naar Nederland voor een interpretatie van die resultaten. Fingers crossed!
Abonneren op:
Posts (Atom)