Drie tot twaalf februari ben ik gaan snowboarden.
Het was voor mij de eerste keer dat ik dit deed, maar het lag al van augustus vast, dus ik ben toch maar gegaan.
Ik had me wel op voorhand voorgenomen dat ik 'op vakantie ging, en dat ik daar ging snowboarden'.
Ik was dus niet van plan 8 uur per dag op mijn snowboard te staan.
We gingen met een bus naar Les Deux Alpes, en daar begon een deel van de miserie al. Ik moest spuitjes gekoeld meenemen, dus die moesten in de koelkast van de buschauffeur. Aanvankelijk zag die dat niet zitten maar uiteindelijk is dat toch gelukt.
Dan moest ik tijdens de overstap snel mijn spuitje zetten. (Het was dan 9 uur 's avonds; dus ongeveer het uur dat ik hem normaal ook zet.) En dan snel de andere bus op. Ik had snel in mijn buik gestoken, maar toen ik terug in de bus ging zitten besefte ik dat ik dat beter niet gedaan had, want mijn broek sneed ertegen. Achja. Na 20 uur busreis eindelijk aangekomen om 11 uur. We mochten nog niet in onze chalet, dus wist ik al niet goed wat ik met mijn spuitjes moest doen.
Uiteindelijk heb ik ze gewoon in de hal van de chalet laten staan. Het was daar alleszins niet te warm; en mijn spuitjes zaten in een isolatiezakje, dus bevriezen gingen ze hopelijk ook niet doen.
In de chalet een mooi plaatsje in de koelkast ingepalmd.
En dan het snowboarden...
Ik kon het nog niet, mijn spieren stellen niet veel meer voor en mijn conditie evenmin, dus ik was een beetje op het slechtste voorbereid. Na een slechte start en 2,5 uur snowboarden was ik de eerste dag al bekaf. De rest van de week was eigenlijk niet veel beter. Maar donderdag ben ik wat later vertrokken en ben ik na het middagmaal mee met de groep de gletcher op gegaan.
De rit daarnaartoe was alleen niet zo comfortabel. Ik was die dag met mijn bil op mijn binding van mijn snowboard gevallen, en die laatste liftjes waren ankerliftjes. Dat moest je achter je bil haken...
Dat deed ontzettend veel pijn dus ik heb mezelf de hele lift aan mijn arm opgetrokken. VERMOEIEND!
En dan van de gletcher. Helaas na een 50 tal meter keihard op mijn achterhoofd (met helm op uiteraard!) gevallen. Ik was er even niet goed van... De rest van de lange rit naar beneden heb ik erg traag gedaan. Ik was kapot!
Het was echt een afmatting om in de chalet te geraken...
Vrijdag had ik zoveel pijn, ik had donderdag al beslist dat ik de laatste dag van mijn skipas gewoon in de chalet zou blijven. Zaterdag moesten we om 10 uur uit de chalet, maar de bus kwam pas om half acht 's avonds, dus hebben we die dag chocomelkjes gedronken, winkeltjes gekeken en pizza gegeten.
's avonds nog een lekker slatje (voor mij toch) in een restaurant waar de stroom een keer of 10 is uitgevallen. Daarna richting chalet onze spullen ophalen en vervolgens richting bus.
Die kwam wat later (alles was bevrozen, ze konden niet starten... Neen, dat was zeker niet te voorzien bij -23°) en ik heb mijn bagage direct afgegeven en heb op de bus snel mijn spuitje gestoken voor we vertrokken. De bus werd ondertussen ingeladen en bewoog wel wat, dus ik heb nu een vieze blauwe plek...
Na een busrit van 17 uur eindelijk thuis. En vervolgens de zetel ingekropen!
Het was wel enorm confronterend... iedereen die mee was kon 6 tot 8 uur op zijn snowboard of ski's staan, en ik haalde per dag amper 2 uur... PFFF!